Misją Fundacji Światło Dla Życia jest wszechstronna edukacja i promocja zdrowia. Dzięki profesjonalnej kadrze oraz naszym partnerom medycznym stworzyliśmy idealne warunki do walki z chorobą w naszym ośrodku.

Współczesny ideał kobiety wykreowały media oraz dyktatorzy mody. Wzorcem stała się w latach sześćdziesiątych angielska modelka Twiggi – smukła i wiotka. Po niej przyszły następne, jeszcze szczuplejsze. Aż wreszcie nastała moda na „chudość”. Magazyny, szczególnie kobiece prześcigały się w ujawnianiu „cudownych” diet wielkich gwiazd i pięknych modelek. Schemat osoby o nieskazitelnej powierzchowności i smukłej sylwetce zaczął wrastać w naszą rzeczywistość. Nadwaga kojarzona była już tylko z brzydotą i nieestetycznym doznaniem. A przecież jeszcze czterdzieści lat wcześniej otyłość uważano za oznakę zdrowia i dobrobytu, zwłaszcza w kulturze zachodniej. Świadczą o tym choćby impresjonistyczne płótna Degasa czy Renoira, preferujących obfite kształty kobiece, dziś zupełnie nie do przyjęcia. We współczesnym świecie mamy bowiem do czynienia z apoteozą szczupłej, wręcz wychudzonej sylwetki. Konsekwencje tego są przerażające. Z badań przeprowadzonych w krajach zachodnich wynika, że 90 proc. kobiet nie akceptuje swojego wyglądu, uważając się za zbyt grube. Zdecydowana większość z nich stosuje głodówki i różne diety. Perspektywa osiągnięcia, dzięki tym zabiegom idealnie szczupłej sylwetki prowadzi często do anoreksji i bulimii. Lęk przed utyciem jest dla anorektyczki powodem niewinnego początkowo odchudzania. Z czasem jednak ograniczanie porcji żywieniowych staje się regułą, doprowadzając do zupełnego głodzenia. U bulimiczki natomiast ciągłe ograniczanie pokarmów jest wynikiem pragnienia bycia szczupłą i piękną. Efektem takiego postępowania może być pociąg do posiłków wysokokalorycznych oraz żarłoczność. Dotyka on głównie osoby o obniżonym poczuciu własnej wartości, będące pod szczególna presją społeczną. Według amerykańskich psychologów zasadniczego motywu zaburzeń żywieniowych upatrywać należy w próbie ucieczki od rzeczywistości, w której dominują wygórowane standardy, praktycznie nie do osiągnięcia. Jest to również ucieczka od negatywnych ocen innych oraz od depresji.

Podłoża zaburzeń sposobu odżywiania upatrywać należy również w rodzinie. Zdaniem badaczy brak umiejętności pokonywania kryzysów rodzinnych, unikanie konfliktów i niechęć do ich rozwiązywania, brak otwartej krytyki, trudności przystosowawcze, nadopiekuńczość czy rygorystyczne podejście do dzieci to tylko niektóre istotne symptomy. Ale zakłócone relacje rodzinne w powiązaniu z pewnymi cechami indywidualnymi, osobowościowymi oraz poddanie się pewnym wzorcom kulturowym i oczekiwaniom społecznym mogą z czasem prowadzić do rozwoju choroby.

Nadszedł moment, aby podjąć skuteczną próbę walki o zdrowie i szczęście młodego pokolenia. Nie możemy dłużej przyglądać się biernie tragediom, które rozgrywają się w wielu rodzinach. Musimy rozpocząć edukację, promować aktywny tryb życia, upowszechniać sport, turystykę i ekologię. Propagować zmianę zachowań w zakresie sposobów zdrowego odżywiania. Powinniśmy także usystematyzować kwestie efektywnej pomocy dla osób dotkniętych chorobami związanymi z zaburzeniami łaknienia, a uruchomienie specjalistycznego ośrodka terapeutycznego to nasz nadrzędny cel. Mamy nadzieję, że znajdą tam miejsce wszyscy potrzebującym. Chcemy również organizować ośrodki wsparcie dla rodzin chorych na anoreksję czy bulimię. Bez pomocy nie zostawimy też osób chorobliwie otyłych. Dla nich przygotujemy odpowiednie programu wspomagające wyjście z otyłości. Wierzymy, że misję, którą sobie wyznaczyliśmy uda się wypełnić.