Lęk przed przytyciem jest dla anorektyczki powodem niewinnego początkowo odchudzania. Z czasem jednak ograniczanie porcji żywieniowych staje się regułą, doprowadzając do zupełnego głodzenia.

Wskaźnik śmiertelności w anoreksji jest jednym z najwyższych wśród wszystkich chorób psychicznych i wynosi nawet 22%. Powolny jej przebieg usypia czujność, pozbawia tożsamości. Chorzy dzień po dniu, bezwiednie zmierzają do samozagłady. Anoreksja to niezwykle silny i podstępny przeciwnik. To choroba pełna zaprzeczeń, paradoksów i iluzji, niosąca ze sobą poważne konsekwencje dla zdrowia psychicznego, emocjonalnego i fizycznego, wpływająca jednocześnie na jakość życia i relacje z innymi. Coraz częściej dotyczy także chłopców i dorosłych mężczyzn. Anoreksja niejednokrotnie nie daje wyraźnych objawów zewnętrznych. Początkowo jest to tylko niewinne ograniczanie kalorii. Potem dążenie do idealnej wagi. Pomału stosunek do jedzenia staje się obsesyjny. Posiłek jest swoistym rytuałem z dokładnym odmierzaniem porcji, dzielonych  na maleńkie kawałeczki i układanych na talerzu w sposób absolutnie perfekcyjny. 

Tak dochodzi do utraty kontroli nad zachowaniami związanymi z jedzeniem i odchudzaniem. To ostatnie staje się sensem całego życia. Powolne gubienie kilograma po kilogramie daje wielką satysfakcję, zamazując obraz poważnych zagrożeń. Kiedy ciało jest już nienaturalnie chude i zwraca uwagę otoczenia, choroba znajduje się w głębokim stadium. A przecież spadek masy ciała to nie jedyna konsekwencja głodzenia. W parze z utratą, czasem nawet połowy, swojej normalnej wagi idzie postępujące wyniszczenie organizmu. Zmiany zaczynają się od pogorszenia stanu skóry, włosów i paznokci. Organizm przystosowuje się do obniżonej ilości otrzymywanych składników odżywczych i odwodnienia, uruchamiając rezerwy i spowalniając procesy metaboliczne. Pojawia się anemia i zaburzenia hormonalne. U kobiet dochodzi  zwykle do zatrzymania miesiączkowania. Prawie każdego anorektyka dotyka utrata minerałów budujących kości, czyli osteopenia. Osłabiony zostaje również system immunologiczny. Po kolei wszystkie narządy zaczynają zawodzić. 

Wraz z postępującym wycieńczeniem organizmu na skutek głodowania, pojawiają się rozdrażnienie, apatia oraz poważna depresja.

Wraz z postępującym wycieńczeniem organizmu na skutek głodowania, pojawiają się rozdrażnienie i apatia. Stan ten nieubłaganie prowadzi do depresji. Rodzą się myśli samobójcze oraz próby ich realizacji. Prawie połowa przypadków śmiertelnych jest spowodowana samobójstwem.   Anoreksja to poważne zaburzenie o podłożu psychicznym. Dlatego chory potrzebuje zrozumienia, miłości, ciepła i wsparcia. Przede wszystkim jednak reakcji ze strony otoczenia, pomagającej budować poczucie wartości i wiarę we własne możliwości. Pozytywna samoocena pozwala bowiem na lepsze funkcjonowanie w związkach oraz relacjach z innymi ludźmi.

Leczenie anoreksji wymaga czasu, niezwykłej determinacji i doświadczenia. Medycyna nie ma gotowej pigułki, która w cudowny sposób leczy chorobę.  Aby osiągnąć sukces trzeba zdać się na doświadczenie i cierpliwość specjalistów, wytrwałość psychoterapeutów oraz wsparcie bliskich. Bezgłośne wołanie o pomoc nie leczy.

WSPARCIE FINANSOWE

Fundacja Światło Dla Życia co roku otrzymuje wiele listów od osób potrzebujących wsparcia finansowego na leczenie, rehabilitację czy zakup specjalistycznego sprzętu niezbędnego do wyzdrowienia, czy godnego życia.
Wychodząc naprzeciw tym osobom postanowiliśmy uruchomić portal zbiórkowy swiatelkozycia.pl.
Każdy potrzebujący może uruchomić zbiórkę poprzez nasz portal, wypełniając formularz zgłoszeniowy dostępny na stronie swiatelkozycia.pl. w zakładce ZGŁOŚ POTRZEBUJĄCEGO (www.swiatelkozycia.pl/jak-pomagac/)

Jeśli potrzebujesz jakiegokolwiek wsparcia, zgłoś się, nie czekaj!
Jeśli chcesz pomóc, nie zwlekaj. Twoja pomoc jest bardzo ważna!